Schoonmaakwerk tussen de meesterwerken

Een nieuwsgierig begin

Achttien jaar oud, een emmer en doek in zijn hand, en een reusachtig museum vol kunst om zich heen: zo begon het voor Turkut. "Ik was jong en leergierig," herinnert hij zich. "Ik wilde weten hoe álles werkte, wat beter kon, waarom we iets op een bepaalde manier deden." Binnen een half jaar had hij het vak niet alleen onder de knie, hij omarmde het. Hij klom op, volgde cursussen, leerde over materialen en technieken, en werd uiteindelijk voorman.

"Mensen zeggen vaak: 'Turkut, jij weet alles van het Stedelijk," zegt hij trots. "En dat klopt wel een beetje. Als er iets kapot is, een bezoeker verdwaald is, of iemand gewoon even snel een antwoord nodig heeft, dan komen ze naar mij." Zijn populariteit is hem niet ontgaan. "Dat zeg ik niet zelf," nuanceert hij, "maar dat hoor ik van leidinggevenden en collega’s bij het museum. En dat voelt goed, want het betekent dat mensen vertrouwen in je hebben, dat je een vaste waarde bent." `

Volwassen worden

Dertien jaar in één gebouw: dat doet iets met een mens. “Ik ben hier volwassen geworden,” vertelt Turkut. “Ik heb hier leren samenwerken, verantwoordelijkheid nemen, ik ben vader geworden. En het werk is nooit saai geweest. Ik ga elke dag met een glimlach naar het werk. Het Stedelijk is een bijzonder museum: een mooi gebouw, met fijne mensen. Je werkt met kunst, met bezoekers vanuit allerlei landen, met collega’s. Iedereen is anders, maar we doen het samen.”

Dat woord samen duikt vaak op in zijn zinnen. “Wij zijn één team. Zonder elkaar kom je nergens. We zijn als familie. Respect is het belangrijkste. Als je dat niet hebt, houdt het op.” Hij praat met warmte over zijn collega’s. “Soms heeft iemand een slechte dag of zit iemand ergens mee. Dan praat ik even met die persoon. Even tijd nemen, even luisteren. Dat hoort erbij. Aandacht is belangrijk. Je weet nooit wat er achter iemands gedrag zit. Als het niet goed gaat, moet je dat bespreekbaar maken.” Precies die aandacht maakt Turkut tot een gewaardeerde collega en leidinggevende.

Leidinggeven is meewerken

Leidinggeven, zo stelt Turkut resoluut, heeft niets te maken met de baas spelen. "Leiderschap betekent voor mij dat je naast je mensen staat, niet erboven. Dat je begrijpt wat ze doen, en vooral: waarom." Zijn woorden krijgen gestalte in zijn handelen. "Als iemand ziek is," vertelt hij, "pak ik het werk gewoon op. Er is altijd genoeg te doen."

Hij denkt even na en vervolgt: "Dan zeg ik tegen mijn team, of tegen mezelf als ik alleen ben: 'Laat de zalen heel even wachten, maar de toiletten moeten écht schoon.' Dat is voor mij het onzichtbare visitekaartje van het musuem. Je kunt de zalen nog zo blinkend schoon hebben, de kunst nog zo indrukwekkend tentoonstellen, maar als het toilet niet in orde is, krijg je klachten. En terecht. Dat is vaak het eerste en laatste wat ze echt 'gebruiken' of ervaren in het museum, los van de kunst. De bezoeker onthoudt dat.”

"Iedere dag wil ik dat bezoekers binnenlopen en denken: wauw, wat een mooi museum. En dat ze dat ook voelen. Dan weet ik dat wij ons werk goed hebben gedaan."

Zijn collega’s weten intussen wat ze aan hem hebben. “Ze weten dat ik altijd help. En omdat ik voor hen klaarsta, staan zij ook voor mij klaar. Als ik op een zaterdag iemand bel, komen ze. Niet omdat het moet, maar omdat we elkaar iets gunnen.  

Turkut is pas 32, maar zijn mensen luisteren naar hem alsof hij er al een leven lang rondloopt. “Dat komt omdat ik aandacht voor ze heb”. Hij denkt even na en zegt dan: “Weet je wat het is?  Je moet zuinig zijn op de mensen die je hebt. Aandacht is geen extraatje, het is gewoon onderdeel van ons werk.”

Turkut tussen Mondriaan en Picasso

Wie denkt dat schoonmaak en kunst niets met elkaar te maken hebben, heeft Turkut nog niet gesproken. “Ik vind de kunst in het Stedelijk erg interessant. Soms lees ik de bordjes bij de schilderijen als ik langsloop. Dan snap je pas wat de kunstenaar bedoelde tijdens het maken van het schilderij. Dat maakt het werk leuker. En soms vragen bezoekers me iets: Waar is dit schilderij? Wat betekent dat? Dan help ik ze graag. We zijn niet verantwoordelijk voor de kunst, maar wel voor de sfeer in het museum.”

Op de vraag of hij iets anders had willen doen, schudt hij zijn hoofd. “Nee, geen spijt. Ik ben blij met mijn keuze. Ik ben jong begonnen, gestopt met school, en heb hier mijn plek gevonden. Dit werk heeft me gevormd. Ik heb nooit een klacht gehad, geen slechte periode. Alles wat ik heb geleerd, komt van hier.” Hij lacht. “Sommigen zeggen: je hoort hier net zo bij het Stedelijk museum als de kunst zelf. En eerlijk? Dat klopt ook wel.”  

Voor Turkut is het Stedelijk Museum een plek waar vakmanschap, zorg en menselijkheid samenkomen. “Iedere dag wil ik dat bezoekers binnenlopen en denken: wauw, wat een mooi museum. En dat ze dat ook voelen. Dan weet ik dat wij ons werk goed hebben gedaan.”

Over Asito bij het Stedelijk

Asito verzorgt al jaren de schoonmaak in het Stedelijk Museum Amsterdam. Met aandacht voor detail, veiligheid en vakmanschap zorgen onze medewerkers ervoor dat bezoekers én collega’s het museum elke dag op haar best ervaren. Die aanpak past bij hoe Asito werkt: in langdurige samenwerkingen waarin zorg voor mensen, kwaliteit en betrouwbaarheid centraal staan.